چفت

همه ما در طول روز با افراد زیادی سرو کار داریم

بعضی از آدما هستن که بهشون حس خوب داری، ینی وقتی باهاشون صحبت میکنی انگار داری با یکی مثه خودت صحبت میکنی،،

مغرور باشه، بداخلاق باشه، هر کاری کنه جذابه و دلنشین.

ولی بعضیا اینجوری نیستن، هر کاری میکنن برات جذابیت ندارن،، حتی دلبریهاشون بدتر آدمو  دلزده میکنه و آزار میده.

حالا اینجور افراد دو دسته هستن:

دسته اول افرادی هستن که از همون اولش بهشون حس خوب نداری و کاملا از رفتار و گفتارشون مشخص میشه.

ولی دسته دوم بعد از یکی دو هفته تازه میفهمی که نمیتونی با این آدم ارتباط برقرار کنی. 

این موضوع بخاطر انرژی های مختلفی هست که از هر انسانی ساطع میشه و انرژی های مشابه همدیگرو جذب میکنن.

برای ازدواج هم همینطوره، اصلا به نظر من دلیل خیلی از طلاق ها همین موضوعه. چون اکثرا بر اساس ظاهر انتخاب میکنن و بعدا متوجه میشن که از لحاظ روانی و حسی شبیه هم نیستن.

به نظر من زندگی با فردی مشابه خود، میتنونه منجر به پیشرفت بشه.

بنابراین برای اینکه بدونیم یه نفر مناسب ازدواج ما هست یا نیست نباید به تحصیلات و شغل و خونه و ماشین و اخلاق خوب بسنده کنیم. چه بسا کسانی که همه ی اینها رو دارن ولی از لحاظ حسی و روانی مناسب شما نیستن. 

به نظر من از معیار پول میشه کوتاه اومد ولی حس خوب قابل چشم پوشی نیست، چون مجرد بودن بهتر از ازدواجیه که باعث تنهاتر شدن ما بشه.