چفت

یه جوونی لیسانس میگیره، میره سربازی، با شوق و ذوق دنبال کار میگرده، یه کار با حقوق قانون کار پیدا میکنه. بعدش تصمیم به ازدواج میگیره...

جوون قصه ی ما هر جا میره خواستگاری، ازش میپرسن

به به آقا زاده، گل پسر...

خدا حفظشون کنه، 

شغلشون چیه؟😦

درآمدشون چقده؟😏

ماشین دارن؟😐

خونه دارن؟😑

خب راستش دختر ما با این شرایط نمیتونه زندگی کنه، 

-حتی مورد بوده که پدر دختر اجازه نداده دختر بیاد ببیننش-

پسرک، از خیلی از معیارهایی که تو ذهنش داشته میگذره ولی بازم نمیشه...

بعد از چندین بار خواستگاری رفتن، تصمیم میگیره که چند سالی صبر کنه و کار کنه و پول جمع کنه و بعد با دست پر بره خواستگاری، که دختر مردمو خوشبخت کنه😊😍

چند سال میگذره و پسر پولاشو جمع میکنه، درست وقتی که به اندازه ی خرید یه ماشین و پول رهن خونه و مخارج عروسی پول جمع کرده، انگاری زمین دهن باز میکنه و پسر میفته توش😖😖

بله اون روز امروزه، 

پولی که میشد باهاش یه زندگیه ساده و حداقلی فراهم کنه -اونم نه با هر دختری با یه دختر قانع و ساده- فقط و فقط میتونه باهاش یه سرویس طلا و کمی لباس بخره برای عروس خانوم😔

واقعا چیکار کنه این جوون 30 ساله؟؟؟؟

چه کسی جوابگوی عمر هدر رفته ی اینهمه جوونه؟؟؟

فقط خدا خودش میتونه کمکمون کنه🙏🙏

خدایا شکرت به خاطر همه ی نعمتهایی که به ما دادی😍